Forum ogólnotematyczne - Popiszmy.pl :: Jak mądrzeć- jedna z Ofert

Cedrowski · Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Chcę uzasadnić, dlaczego zbieram maksymy, przysłowia wszystkich kultur i wszystkich czasów. Posłużę się tekstem pani dr Teresy Hołówko. Ona badała wartość przysłów i oto jej tekst.
„CO KRYJE SIĘ W PRZYSŁOWIACH
Przyjrzyjmy się przysłowiom występującym najczęściej w kręgu europejskim i mającym swe odpowiedniki w wielu językach.
Przekonanie Schelera i Mannheima, że klucza do elementarnej, wyrosłej spontanicznie wizji świata trzeba szukać w Paremiologii, nie jest oczywiście niczym nowym.
Arystoteles nazywał przysłowia „Podstawową Filozofią” i pogląd ten podziela implicite większość etnografów, filologów i antropologów.
Część z nich kolekcjonuje różne geograficzne i historyczne warianty, wyrażające tę samą myśl np.:
- hinduskie „Lepsze jajko już teraz niż kura kiedyś”
- hebrajskie „Lepsza dziś niedojrzała dynia niż jutro dojrzała”
- irlandzkie „Lepsza płotka w garnku niż łosoś w strumieniu”
W ten sposób sugerując uniwersalizm „zdrowego rozsądku”, część natomiast koncentruje się na lokalnych osobliwościach dając do zrozumienia, iż wyraża się w nich specyficzny „duch” każdej grupy społecznej czy etnicznej bądź jej niepowtarzalne doświadczenie:
- lumpenproletariat nie posługuje się przysłowiem „Ziarnko do ziarnka”, zapobiegliwości nie uważa za cnotę;
- wśród Indian Ameryki Północnej brak przysłów o charakterze moralizatorskim, ponieważ etyka uchodzi tam za sprawę całkowicie indywidualną;
- dla mieszkańca Nowej Gwinei skłonność do „zła” jest czymś nachodzącym nas nagle i równie nagle znikającym, w związku z czym nie rozumie on, w czym rzecz, gdy misjonarz usiłuje przełożyć mu sentencję typu „od rzemyczka do koziczka”
Panuje natomiast zgoda co do tego, że przysłowie jest trafnym spostrzeżeniem, które odrywa się od swego pierwotnego kontekstu i ubrane w zwięzłą, metaforyczną formę zaczyna się żywiołowo szerzyć.
Jego „siła przebicia” świadczy o tym, że autor był tylko twórcą obrazowej szaty słownej dla jakiejś Fundamentalnej Prawdy, którą każdy (przynajmniej w danej zbiorowości) zna, rozumie i respektuje;
- nawet wówczas, gdy źródło przysłowia nie jest anonimowe (cytat z Ewangelii, literatury pięknej, przemowy), odbiera się je natychmiast jako „głos ogółu”, „mądrości pokoleń”.

Ideę Przysłów jako wykładników „zdrowego rozsądku” potwierdza codzienny casus:
- jeśli powołujemy się na coś, co naszym zdaniem należy do niekwestionowanych, „powszechnie uznawanych” prawd, jest to zwykle bądź przysłowie, bądź inna obiegowa maksyma, porzekadło czy aforyzm.
Kryje się w tym koncepcja, która, jak się zdaje, stanowi stały składnik codziennego myślenia, a którą można by wyłożyć następująco: podstawowe rysy rzeczywistości są poznawalne i niezmienne.
Ujawniają się każdemu w trakcie typowych doświadczeń, zwanych „życiem”.
Sformułowali je dawno temu nasi przodkowie, bliżsi natury i mniej skłonni do skomplikowanych spekulacji, w postaci krótkich „złotych myśli”.
Zawarta w nich wiedza o świecie zasługuje na absolutne zaufanie, w przeciwieństwie do wiedzy propagowanej przez uczonych: już sam fakt jej przetrwania oraz popularność dowodzi, iż dostarcza wszystkim fundamentalnej orientacji w mnogości spraw, z jakimi musimy się uporać.

„Prosty człowiek” rzadko kiedy myli się - mylą się ci, którzy polegają na czymś innym (np. domniemanych prawach „rozumu”) niż bezpośrednia obserwacja faktów.

Przysłowia są więc przytaczane dzieciom, wiernym, czytelnikom, słuchaczom w sytuacjach, gdy trzeba sięgnąć po ostateczny punkt odniesienia lub przynajmniej jakiś „zrozumiały sam przez się” pewnik, i zwykle spotykają się z aprobatą.

Samuel Adalberg, twórca pierwszego polskiego nowoczesnego zbioru paremiograficznego – „Księgi przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich” wydanej w 1894r, uznał przysłowie za filozofię i mądrość ludów, poprzestając na odpowiedzi najprostszej i najpowszechniejszej.

Prof. Julian Krzyżanowski, historyk literatury i folkloru, pisząc o dziejach przysłowia polskiego we wstępie do ogłoszonej w latach 1969-1973 „Nowej księgi przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich”, podkreśla, że przysłowie z punktu widzenia nauki jest zjawiskiem językowym. Posiada ono swą własną nazwę.
W języku greckim oznaczono je wyrazem „parojmija”, a w łacińskim „adagium” lub „proverbium”.
Wyraz ostatni przeszedł do wielu języków nowożytnych w postaci nieco zmienionej
- włoskie „proverbio”
- francuskie „proverbe”
- angielskie „proverb”
Przełożonej z łaciny:
- polskie „przysłowie”
- Rosyjska „posłowica”

Próbowano także zastąpić go innymi wyrazami
- staropolska „przypowieść”
- niemieckie „sprichwort”

Właściwości przysłów:
1.Treść tego zjawiska językowego wykazuje kilka właściwości w innych zdaniach niespotykanych. Ma ono dwa znaczenia przy czym drugie góruje nad pierwszym:
- dosłowne
- przenośne
Ten sposób mówienia o realnych stosunkach zdaniami o odmiennym bezpośrednim znaczeniu w Grecji nazywano alegorią i zgodnie z tym za podstawową cechę przysłowia właściwego uznać należy alegoryczność.

2. Druga właściwość przysłowia to jego obrazowość.
Stosunki międzyludzkie, społeczne, polityczne, religijne itd.
Przysłowie wyraża obrazami o prostej, ale dobitnej wymowie artystycznej.

3. Trzecia cecha przysłowia sprowadza się do jego charakteru dydaktycznego.

4. Właściwość czwarta to mała jego zmienność.
Przysłowie występuje w tym czy innym języku przez wieki, mimo, że przedstawione w nim stosunki i wyrażające je słowa uległy różnym zmianom.

5. Jako cechę piątą przysłów wymienić należy ich powszechność międzynarodową; występują one przez całe stulecia na terytoriach nawet bardzo od siebie odległych.

Alegoryczność, obrazowość, dydaktyzm, trwałość i powszechność sprawiają, że przysłowie okazuje się zjawiskiem nie tylko językowym ale również literackim.
Jest ono najkrótszym, jednozdaniowym utworem literackim.”

Ponieważ powolne mądrzenie zaczyna się od przyswajania przysłów, maksym, aforyzmów, to dlatego uważam, że przysłowia, popularnie zwane mądrością ludową, mają wiele wspólnego z ogólnie rozumianą mądrością. A prof. Pietrasiński cytował przysłowia mądrościowe, wzięte z Adalberga. Ja wcześniej przedstawiłem kilkadziesiąt maksym mądrościowych, to czas bym to uzasadnił. A tu jeszcze jest bardzo ważny fragment pani dr Hołówko
„Wolno tylko przypuszczać, że w prymarnej najprostszej postaci przejawiać się ono będzie w ideach (przysłowie) i wyobrażeniach … (a przysłowia te) wynikały, ze spontanicznego porozumienia i tkwiących w ustnej tradycji; w „folklorze” grupy, formach, jakie uważa się za „ludowe” tj. nieskażone spekulacjami, wcielenie podstawowych „prawd życia”. Dyktowane przez anonimową mądrość wieków.

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Życzenia świąteczne i noworoczne dla zwolenników!
Z A G L Ą D A J C I E

[ Dodano: 1 Styczeń 2020, 17:14 ]
Poniższy cytat pochodzi z nowego wydania książki Profesora Pietrasińskiego Sztuka uczenia się, w której to poprzedni tytuł rozdziału ,,Zdobywanie mądrości,, Profesor przerobił na ,, Mądrość jako cel integrujacy,,.

1 FRAGMENT :

Rozwój intelektu nie może osiągnąć prawdziwie ludzkiej pełni, gdy podporządkowany jest całkowicie rozwiązywaniu wyspecjalizowanych problemów najpierw szkolnych, a później zawodowych. Mało dziś popularnym ideałem wyższego rzędu jest w tej dziedzinie mądrość. Jego atrakcyjność będzie wszakże rosła w miarę rozwoju aspiracji duchowych ogółu.

Za chwilę fragmenty z nowego wydania.

Julianowski · Wiek: 39 Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Profesor dobrze przeczuwał, nadchodzi epoka wzrostu aspiracji duchowych ogółu.
Jako pilny obserwator tematu policzyłem, ile "zaglądań" na ten moment, nie wiem czy ktoś inny jeszcze liczy, dochodzimy siedmiu setki.
Ciekawe co myślą Ci inni, którzy się już zarejestrowali i zauważyli propozycje nowości.

Cedrowski · Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Julianowski ma rację, bo tyle jest "oglądań", to znaczy, że temat jest interesujący.
Cieszę się, że mogę wyrażać swoje zdanie na ten temat.

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Oto fragmenty z nowego wydania.

2 FRAGMENT:

Przyznawanie się do tego, że nasze aspiracje dotyczą zdobycia mądrości, jest, jak dotąd, rzeczą nieco wstydliwą. Już w XVII w. La Rochefoucauld sformułował celny aforyzm: „Każdy się skarży na swą pamięć, nikt na swój rozsądek”. Przełamanie wszelkich w tej dziedzinie oporów i wczesne postawienie sobie za cel osiągnięcia mądrości jest bezcennym katalizatorem rozwoju myślenia i przyspieszonego uczenia się z własnych i cudzych doświadczeń.

3 FRAGMENT:

Tak rozumiana mądrość to przymiot mający dla obdarzonej nim jednostki, a również dla jej otoczenia istotne znaczenie praktyczne. Niezależnie od tego jest również wartością samą w sobie jako przymiot, do którego zobowiązuje nazwa naszego gatunku (homo sapiens). Mądrość ma, wszakże i znaczenie instrumentalne. Jest nie tylko lekiem na małostkowość i mizerne cwaniactwo. Jej największy walor – jako instrumentu – to zdolność torowania nowych i coraz szerszych dróg (ówczesnych wartości) ku upowszechnieniu prawdziwie ludzkich wartości.

Inżynier B · Wiek: 53 Dołączył: 19 Gru 2019 Posty: 0

Pojęcie mądrości kojarzy mi się z kreatywnym wykorzystaniem wiedzy w danej, bieżącej sytuacji życiowej. Czyli używamy tylko jakiś fragment tej już posiadanej wiedzy, który w danej sytuacji jest rozwiązaniem problemu np. w kryzysowej sytuacji. Dajmy na to np. w technice gdy mamy do czynienia ze skomplikowaną rozległą awarią gdzie prowadząc akcję naprawczą i ratunkową , w jej trakcie pod wpływem emocji można podjąć głupią decyzję i zamiast rozwiązać problem to go pogłębić i narazić ludzkie życie. Równie dużej mądrości i zastosowania wiedzy w sposób właściwy wymagają kryzysy ekonomiczne np. krach na giełdzie, i jak to opanować. Wiedza jest tylko potencjałem, mądrość z kolei pozwala z tej wiedzy skorzystać, tak by poprzez analizę doprowadzić do podjęcia właściwej decyzji i prawidłowego działania.

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Oto kolejne fragmenty z rozdziału Mądrość jako cel integrujący, w podrozdziale Drogi do mądrości.

4 FRAGMENT:

Świadome stawianie sobie za cel zdobycia mądrości nie stanowi, jak się wydaje, ani koniecznego, ani wystarczającego warunku jej osiągnięcia. Jedni ludzie stają się posiadaczami tego przymiotu w wyniku splotu takich, inni zaś odmiennych warunków obiektywnych i subiektywnych.

5 FRAGMENT:

Jakie miejsce wśród wielu czynników, od których zależy mądrość, zajmuje świadome dążenie do jej zdobycia? Mądrość jest w znacznej mierze wynikiem uczenia się, ale uczenia się głównie incydentalnego, które następuje od przypadku do przypadku i nie ma charakteru czynności zamierzonej, kierowanej, opartej na jakiejś metodzie. Gdyby to uczenie się uczynić procesem bardziej świadomym przez wyrobienie odpowiedniego nastawienia, jego efekty byłyby niewątpliwie lepsze i nasza wiedza o życiu powiększyłaby się szybciej.

6 FRAGMENT:

Wydaje się, iż do świadomej pracy nad osiągnięciem cech człowieka mądrego powinien zachęcać fakt, że chodzi tu zarówno o zdobycie głębokiej kultury wewnętrznej, jak i o czysto praktyczne korzyści. Obawy, czy nie jest to cel zbyt wysoki, dostępny tylko nielicznym, są przesadne, gdyż dążąc do osiągnięcia mądrości nie dążymy do czegoś, co można albo posiąść w pełni, albo nie mieć wcale, lecz ubiegamy się o właściwość stopniowalną.

7 FRAGMENT:

Co sprzyja świadomemu zbliżaniu się do osiągnięcia naszkicowanych wyżej przymiotów człowieka mądrego?
Najłatwiej byłoby ograniczyć odpowiedź do lakonicznego wskazania: należy świadomie naśladować cechy myślenia i zachowania się, zawarte w podanej wyżej charakterystyce człowieka mądrego. Można wyróżnić co najmniej cztery istotne, powiązane ze sobą drogi do mądrości.
Pierwsza z nich, najdłuższa i realnie dostępna raczej dla osób, które w dość zaawansowanym stopniu opanowały umiejętność samodzielnego myślenia, polega przede wszystkim na pogłębianiu refleksyjnego stosunku do życia, do przeżywanych zdarzeń. Dzięki temu z sumy swych doznań wydobędziemy więcej wiedzy i umiejętności niż ludzie nie nawykli do głębszych refleksji, narażeni na powtarzanie tych samych błędów tylko dlatego, iż nie analizują ich przyczyn.

8 FRAGMENT:

Droga następna, wspomagająca poprzednią, to umiejętny dobór i rozszerzanie lektury prac zawierających kwintesencję doświadczeń, przemyśleń, odkryć całych pokoleń badaczy, myślicieli i ludzi czynu.

9 FRAGMENT:

Trzecia droga polega na powiększaniu osobistego doświadczenia przez rozszerzanie zakresu własnej aktywności praktycznej i kręgu osób, z którymi się stykamy.

10 FRAGMENT:

Wreszcie droga czwarta, pomocnicza, polega na specjalnym treningu w podejmowaniu decyzji, treningu, który intensywnie rozwija myślenie, a zarazem wzbogaca zasób wiedzy przydatnej przy rozwiązywaniu problemów życiowych.

Julianowski · Wiek: 39 Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Ojej! Coś się niespodziewanego dzieje. Do tej pory nie myslałem, czy być madrym, czy nie? To trzeba się nad tym zastanowić! Nareszcie cos konkretnego. ZACZYNAM

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Drogi Julianowski, dopiero teraz zacznie się dziać, będziesz miał dodatkowe zajęcie. Mamy trzecią ofertę.

Już trzecia książka Profesora Pietrasińskiego i to jeszcze nie koniec. Podtytuły książki: Mądrość czyli świetne wyposażenie umysłu jako główny podtytuł. Podtytuły podrzędne:
1. Krytyczny stosunek do własnej wiedzy.
2. Unikanie myślenia życzeniowego. Wishful thinking- myślenie pełne życzeń.
3. Ujmowanie spraw w szerokim kontekście.
4. Patrzenie z wielu perspektyw.
5. Szukanie uzasadnień.
6. Przewidywanie konsekwencji.
Ciąg dalszy nastąpi.

[ Dodano: 4 Styczeń 2020, 22:16 ]
Główna idea tej książki czyli powszechnie dostępna kultura poznawcza jako sedno mądrości. Na pracowników wychowują nas fachowcy, na ludzi - dyletanci. Człowiekowi potrzebna jest Wiedza szczególnie w dwóch dziedzinach: w zawodzie i kierowaniu własnym życiem.
Praca niniejsza nawiązuje do faktu, że mądrość nadal jest w cenie- chwalimy za nią innych, a za głupotę wyśmiewamy. Mądrość ciągle jawi się nam jako cecha (Adm.) Mamy jako cecha (wyjątkowo rzadka)- zazwyczaj tajemnicza, o której większość sądzi, że ją posiada, a mniejszość ma ją za ideal niedościgly. Autor proponuję przejście od samego podziwu dla mądrości do jej rozumienia i pomnażania w sposób nawiązujący. Zarówno do starych tradycji, jak i współczesnej psychologii. Sprawdzianem mądrości jest formułowanie trafnych sądów i decyzji, zwłaszcza niepowtarzalnych. Proces ten ma dwie podstawy. Pierwsza, to odpowiednie do wymagań sytuacji poinformowanie w rozważanej kwestii. Tajemnica mądrości w naszych czasach polega już nie na poszukiwaniu sekretnych sposobów, lecz na konsekwentnym stosowaniu sposobów znanych i opisanych. Główne przesłanie tej książki i jej konstruktywną propozycję można wyrazić następująco. Zamiast tylko opatrywać niektóre poruszające nas do żywego sądy i decyzje nasysocynymi emocjonalnie epitetami ,, mądre,, lub,, głupie,,, starajmy się dociekać, jaka stoi za nimi wiedza i jaka kultura poznawcza.... Mądrość rozumiem tu po nowemu - jako wysoką, ogólna kulturę poznawcza połączoną z obszerną wiedzą o życiu.
Minimalna dieta umysłowa, dostepna wszystkim jako warunek poprawy jakości sądów i decyzji jest taka : próbować własnych rozwiązań, patrząc z kilku perspektyw, a następnie sięgać po kompetentne rady ze świadomością, że z początku będzie się w nich szukać stronniczo potwierdzenia własnych konkluzji... W zawartej w tradycji tego pojęcia (mądrość Adm) zachęcie do kierowania życiem pełnym blasku wiedzy i rozumu. Praca ta promuje chłodne myślenie, ale nie neguje roli poznawczej uczuć i liczy na to, że ten i ów zirytowany jej uproszczeniami lub błędami czytelnik pchnie temat na nowe tory. Na użytek prywatny bądź jeszcze lepiej - publiczny. I właśnie to czynimy (Adm).
Pierwsza osobliwość mądrości w naszych czasach:
Warto ją mieć, lecz nie wypada jej głośno chcieć.
Druga osobliwość mądrości w naszych czasach:
Ekspansja rozproszona i ukryta pod różnymi nazwami.

Ciąg dalszy nastąpi.

Cedrowski · Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Ja jako zbieracz sapiecnjałek polubiłem perełkę wśród sapiencjałek złotą myśl Horacjusza "Sapere aude incipe" czyli odważcie się, ośmielcie się być mądrymi, zaczynajcie czyli upraszczając już teraz zaczynajcie natychmiast, ponieważ mamy dzień wolny i wspaniałe święto będzie się dzisiaj więcej działo.
Doczekałem się na wyjątkową książkę prof. Piertasińskiego przy całej jego mądrości o śmiałym tytule MĄDROŚĆ i chwała mu za to.
Właśnie tę trzecią ofertę studiuję i zaczynam się śmiać bo sapiencjałki przełożone na język polski znaczą MĄDROŚCIAŁKI i wszystkim internautom życzę wielu mądrościałek tak jak profesor zachęca do używania na co dzień
Dzisiaj w takim dniu jeszcze kilka razy się odezwę.
Internauci mądrzejcie.
Popieram wezwanie profesora do ujrzenia się na naszej wspaniałej stronie - viwat mądrości.

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Szanowni internauci!
Dożeglowaliście dzisiaj do Święta Mędrców. Przecież jedni mówią i w pieśniach słyszymy, albo królowie, albo mędrcy. Z tej okazji ogłaszamy Święto Mądrości. Dla Naszych odwiedzających i zarejestrowanych oraz dla całej ludzkości proponujemy dziś Święto Mądrości. Jak Profesor Pietrasiński mówi w tytule rozdziału pierwszego - Dyskretna promocja mądrości i głupoty w wieku nauki (wybierajcie Adm), oto trzecia osobliwość z kolei, Ekspansja w aurze żywotności i upowszechniania głupoty.

[ Dodano: 6 Styczeń 2020, 14:43 ]
Mądrość nie jest dziś ideałem wychowania, ale jest w cenie. Człowiek mądry budzi uznanie tym, że patrzy z wielu perspektyw, wnikliwie ocenia trudne sytuacje i przewiduje skutki. Wydaje trafne sądy w sprawach dotyczących życia i postępowania. Działa rozważnie. Nie narzuca się radami, ale nie raz jest o nie proszony i bywa prawdziwie pomocny. Istnieje wiele definicji mądrości. Zanim zapoznamy się z nimi w miarę zgłębiania tematu, przyjmijmy na użytek tego rozdziału następujące określenie: Mądrość w jej rozumieniu najpełniejszym, przypiszemy człowiekowi, którego charakteryzują łącznie :1)obszerna wiedza, istotna dla rozumienia i rozstrzygania ważnych spraw życiowych, (należy przypomnieć że mamy do dyspozycji wiedzę albo działanie i prakseolodzy na przykład twierdzą, że należy uczyć się osobno myślenia oraz działania mówiąc w skrócie w jednej z habilitacji mówi się na przykład, że myślenie tyczy podejścia podmiotowo informacyjnego a działanie zaś tyczy podejścia przedmiotowo operacyjnego i dlatego myślenie i działanie są w opozycji. Tyle prakseolog. Adm)... Nabyta zarówno od innych i z książek jak i w wyniku osobistych doświadczeń i refleksji.
2) umiejętność wczesnego dostrzegania i trafnego rozwiązywania istotnych problemów życiowych, oparta na wskazanej wyżej wiedzy oraz na myśleniu wnikliwym i wybiegającym w przyszłość, ujmującym sprawy z wielu perspektyw.
3) dojrzała osobowość, wolna od egocentryzmu i samozakłamania, otwarta na nową wiedzę, Umiejąca przechodzić od myśli do zgodnego z nią czynu. - BRAK MĄDROŚCI ZABURZA CZŁOWIEKA, ODBIERA MU GŁĘBIĘ. NARAŻA GO NA FATALNE W SKUTKACH DECYZJE I POCZYNANIA. RAŻĄCE PRZEJAWY ZACHOWAŃ NIEMĄDRYCH SĄ PIĘTNOWANE JAKO GŁUPOTA I BEZLITOŚNIE WYŚMIEWANE PRZY BEZPIECZNEJ OKAZJI.

Mariusz79 · Wiek: 44 Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Mocny tekst, jestem zdziwiony takimi słowami Profesora

Kaziimierski · Dołączył: 12 Gru 2019 Posty: 0

Nie wszystkim zbywa na mądrości, ale do jej niedostatku, choćby tylko chwilowego w jakiejś sprawie, człowiekowi nie wypada się przyznawać. W przenikniętym płonnym racjonalizmem kulturze europejskiej od wieków obowiązuje tabu, które niezrównany aforysta La Rochefoucauld (żył w latach 1613-1680) odnotował w maksymie: każdy się skarży na swą pamięć, nikt na swój rozsądek. [A przecież dziś mamy to samo. Rozsądek jak wiadomo wstępem do mądrości nawet jako jedna z ważniejszych cech w tamtych czasach nazywana roztropnością. Adm] Słowa te są nadal aktualne [podk. Adm] – kontynuując Profesora Adm.] Mądrość wypada więc mieć, lecz nie jest przyjęte zabiegać o nią zbyt jawnie. Gdy ktoś oznajmia, że szuka nauczyciela gry w tenisa albo języka, spotyka się z aplauzem. Jednakże mało kto zaryzykowałby wyznanie, że szuka nauczyciela mądrości… Jeden z osobliwych paradoksów współczesności polega na tym, że zarówno brak mądrości, jak i zabieganie o nią, tak zalecane i wychwalane przez starożytnych grożą ośmieszeniem.

[ Dodano: 6 Styczeń 2020, 16:45 ]
W naszych czasach zabiega się o wiedzę [podk. Adm.] Przedmiotem pożądania i ideałem jest naukowe wykształcenie, zapewniające wiedzę ogólną i zawodową. Największym wzięciem cieszy się intratna wiedza profesjonalna i jej forma najwyższa - ekspercka… Rośnie zainteresowanie opracowaniami na temat zdrowego trybu życia i poradnikami psychologicznymi [Profesor takie poradniki pisał o tym jeszcze będzie mowa Adm.] … To, czego kiedyś szukano u jednego mędrca, obecnie ofiarują nam całe zastępy niezwykle pomocnych specjalistów. Jednakże za ten postęp przychodzi płacić [podk. Adm] Specjaliści przestają rozumieć innych specjalistów oraz tracą z oczu całość spraw społeczeństwa i jednostki. Ich klient nie raz musi samodzielnie dokonać syntezy udzielonych mu porad, do czego potrzebna jest właśnie MĄDROŚĆ [podk. Adm] Tak więc koło się zamyka i nastaje czas powrotu do zadumy nad mądrością. [Profesor radzi żebyśmy się zadumali, a może warto. Adm] Czyż nie jest u nas specjalnością [podk. Adm] pokonywanie ograniczeń specjalizacji [przypominam, że profesor we wcześniejszej książce przez nas wspomnianej (wyd.2) wskazał mądrość jako cel integrujący. Co by się potwierdziło z jego obecnym tekstem](Adm) I gdyby nawet nie dawała nic więcej poza szerokim spojrzeniem, byłoby wskazane o NIĄ zabiegać… Kolejne Utrudnienie tkwi w przekonaniu niemal każdego „szanującego się” człowieka, że jest dostatecznie mądry i nie ma żadnego powodu, by interesować się rozważanym tu celem. W naszych czasach mało kto czyta takie dzieła uczące mądrości, jak myśli Seneki, próby Montaignea albo Sprawy ludzkie Jana Szczepańskiego. [Profesor nawet żartuje Adm.] Literatura mądrości podnieca dziś ludzi z siłą równą tej, z jaką literatura erotyczna podnieca niemowlęta.

A może literatura ta nie nadąża swą treścią i formą za duchem czasu?
Może nie potrafi sprostać konkurencji niezliczonych poradników na wszystkie niemal tematy życiowe?
Są wśród nich i takie, które - bez odwoływania się do Mądrości - wspierają jej rozwój [naszej ulubionej Mądrości - Adm.] oferując czytelnikowi lepsze rozumienie ludzi i samego siebie.
Mam na myśli literaturę dotyczącą Analizy Transakcyjnej (Harris), warunków skutecznego funkcjonowania (Covey), rozwoju osobistego (Seligman) - pełny tytuł Seligman M. E. P., 1995r
Co możesz zmienić, a czego nie możesz (ucząc się akceptować siebie).
[Czyli- Adm] Można mądrzeć [ach jak to pasuje do tytułu naszego tematu] - nawet nie stawiając sobie takiego celu.
Przyrost wiedzy i sprawności myślenia bywa niezamierzonym efektem ubocznym innych działań. Człowiek stale uwikłany w rozwiązywanie wielu spraw spornych... - uczy się patrzeć na sprawy z wielu perspektyw, choćby wcale nie miał tego na celu.
Trudno jednak wątpić, że wyraźne postawienie sobie celu [w dwóch wariantach - albo Zdobywanie Mądrości, albo Mądrość jako cel integrujący Adm] przybliża doń jeszcze skuteczniej...
W naszym kręgu cywilizacyjnym czasy współczesne sprzyjają rozwojowi Mądrości jednostek.
Sprzyjają w sposób pośredni, bez mówienia o niej wprost...
Do elementarnych zabiegów, zabezpieczających przed błędami decyzyjnymi, należy korzystanie z doradztwa. Wiedziano o tym doskonale już w czasach starożytnych.
W jednym z pierwszych "Podręczników Mądrości", za jaki można uznać Biblijną Księgę "Przypowieści Salomona", znajdujemy min. takie oto spostrzeżenia na temat znaczenia doradztwa: droga Głupiego wydaje mu się właściwa, lecz kto słucha rady, jest Mądry, gdzie nie ma narady, nie udają się zamysły; lecz gdzie jest wielu doradców, tam jest powodzenie...
Na użytek niektórych zadań zawodowych powstały w naszych czasach metody będące swego rodzaju wzorcami Mądrego myślenia i postępowania, obserwowanego dawniej jedynie u ludzi wyjątkowych. /...

/… postęp, o którym mowa, jest godny najwyższej uwagi. Czy jednak jest on aż tak wielki, że rozważania na temat mądrości są już … zbędne? … Obserwacja życia publicznego i prywatnego ludzi współczesnych nasuwa spostrzeżenie, że wydatny wzrost wykształcenia i doświadczenia życiowego nie eliminuje zachowań nierozsądnych, które w języku potocznym piętnuje się obraźliwym mianem głupoty. Niejedna osoba prywatna lub publiczna odwołuje się do kompetentnych doradców, ale tylko po to, by potwierdzić własną, z góry powziętą opinię, a gdy Się to nie udaje, szuka nowych bardziej odpowiednich „konsultantów”. ...

/… wtedy rozważamy wpływ ekspansji wykształcenia na rozwój mądrości, winniśmy pamiętać, że rozwój ten [Mądrości Adm.] natrafia w człowieku i społeczeństwie na opór reakcji i poglądów podporządkowanych tępej rutynie, przesądom, emocjom. Przejawy braku mądrości, nazywane głupotą, rozpatrywane są tradycyjnie jako zawinione wyłącznie przez daną osobę. Tymczasem ludzie uczą się zachowywać nie tylko mądrze, ale i głupio, na dwóch drogach: przez naśladowanie zachowań innych osób, zwłaszcza tych, które są dla nich autorytetem – przez odbieranie przekazów płynących ze strony pewnych instytucji i środków masowego przekazu. … przepowiednia z Scotta Adamsa – autora satyrycznych prognoz Przyszłość według Gilberta. Na szczudłach głupoty 21 wiek. Przepowiednia gilberta nr 16 głosi: W przyszłości uczeni opracują metodę przekształcania głupoty w czyste paliwo. ...

Cedrowski · Dołączył: 18 Gru 2019 Posty: 0

Światowy Dzień Mądrości!
Bardzo mi się to podoba, szczególnie w aspekcie możliwości łączenia wiedzy eksperckiej z celem integrującym Mądrości jakim jest zdrowie; zdrowie w wymiarze społecznym i osobistym.
Zdobywanie mądrości jest w moim pojmowaniu procesem dotyczącym życia indywidualnego, jego codziennych wyborów rodzących skutki przenoszące się summa summarum na następne pokolenia.
Pięknie ilustruje to sapiencjałka nr 8 - "Nie przestańcie wy mądrzy siać ziarna mądrości; choć się teraz nie rozpleni, wzejdzie w potomności".

NokW · Dołączył: 19 Gru 2019 Posty: 0

NIECH ŻYJE MĄDROŚĆ - a my z nią !!! Życzę jej wielu śmiałków, rozpalonych praktykantów uczących się coraz częściej na cudzych a nie własnych błędach. Dziękuję, że można było poznać wyznaczniki człowieka MĄDREGO, jak Mądrość od głupoty odróżniać dzięki sentencjom i działaniu nie czyniącemu już szkody sobie i innym.