Śmierć to naturalna kolej rzeczy i myśle, że oznacza ona początek czegoś nowego
apokalipsa napisał/a:
boicie się jej?
Ja moge przyznać, że nie boje się. Już dwa razy byłem na krawędzi kiedy prawie się udusiłem i raz prawie utopiłem, ale miałem szczęście ;], od tego czasu spokojnie podchodze do tego typu spraw. Moim zdaniem samej śmierci nie trzeba się bać, ale niekiedy jej forma może być bardzo bolesna dla człowieka i to może w niektórych przerażać.
apokalipsa napisał/a:
co po niej jest według was?
Według mnie po śmierci nasza dusza trafia do zaświatów, które określane są różnie: rajem, światem mentalnym, niebem itd. Ale co tam się odbywa, to już czytałem wiele różnych teorii. Ja myśle że po trafieniu tam możemy przeżyć swego rodzaju najważniejsze sceny z naszego życia, by sobie coś uświadomić. Jednak najważniejszą teorią jest tzw. odpoczynek duszy, niektórzy mówią że dusze odpoczywają nieświadomie i po jakimś czasie odradzają się, a są tacy którzy uważają że w czasie odpoczynku jesteśmy tam w pełni świadomi i normalnie żyjemy z tym, że możemy tam robić wszystko. Następna rzecz, to jeśli dana dusza jest już naprawdę oświecona nie będzie musiała znowu odradzać się w takim świecie, a inne inkarnują się znowu... Bo co do jednego to wielu ludzi, którzy zajmują się rozwojem duchowym, twierdzi że jesteśmy tu tylko po to by zebrać doświadczenia i stopniowo kroczyć do prawdziwego oświecenia, a nasz prawdziwy świat to ten niematerialny do którego dążymy.
apokalipsa napisał/a:
czy ludzie gdzies tam w górze sie spotykają ze sobą?
Ja myśle, że tak. To byłoby wspaniałe gdyby pokrewne dusze mogły znowu się spotkać. Na przykład wielu ludzi, którzy przeżywali śmierć kliniczną twierdzi że umarli bliscy mieli ich wprowadzać do zaświatów, nie jest to co prawda dla niektórych wiarygodny przekaz, ale może coś w tym jest.
apokalipsa napisał/a:
czy tam w ogole cos istnieje?
Moim zdaniem istnieje. Gdyby okazało się, że jest tak jak mówią naukowcy, że po smierci nie ma już nic, a my tak naprawdę (tu zacytuję słowa holenderskiego naukowca) "Jesteśmy naszymi mózgami, a więc wszystko, co robimy i myślimy zostaje ustalone przez nasze mózgi. Reszta naszego ciała ma właściwie za zadanie przenosić nasz mózg z miejsca na miejsce, zaopatrywać go w żywność i tlen, i dzięki naszym organom rozrodczym wytwarzać nowe mózgi" i nie istnieje nic więcej poza mózgiem, to byloby to naprawdę smutne i kompletnie bez sensu...
W ogóle naukowe podejście do niektórych zjawisk jest naprawdę bezradne, już samo powstanie tego całego świata jest nie do okiełznania.
apokalipsa napisał/a:
czy oni patrza na nas z góry?
Nom właśnie sam się nad tym zastanawiam. Zbłąkane dusze na pewno, ale nie wydaje mi się żeby mogły one tak sobie nas obserwować przez cały czas, na pewno istnieje jakaś blokada.
Moim zdaniem samej śmierci nie trzeba się bać, ale niekiedy jej forma może być bardzo bolesna dla człowieka i to może w niektórych przerażać.
Mądrze to ująłeś. Tak naprawdę faktycznie sama śmierć nie jest przerażająca, bo nie będziemy już o tym wiedzieć. Poprostu nas nie będzie, rozsypiemy się w proch. Strach jest tylko czuć ją świadomie. Tu, na ziemi choć często jest ciężko, to żal ją opuszczać. Żal bliskich, słońca, błękitu nieba. Żal tego wszystkiego o co sami walczymy, staramy się.
Cytat:
Śmierć to naturalna kolej rzeczy i myśle, że oznacza ona początek czegoś nowego
Albo początek nicości. Tak bardzo bym nie chciała być tam sama, o ile to tam istnieje.
_________________ Po każdym dniu trzeba postawić kropkę, odwrócić kartę i zaczynać na nowo.
Śmierć to naturalna kolej rzeczy i myśle, że oznacza ona początek czegoś nowego
Tak, ale mimo wszystko nie wiemy czego to jest początek. Ja się boję tego, bo nie wiem co mnie tam czeka.
Kocham zycie i ciężko mi będzie się z nim rozstać. Dlatego też się boję smierci. A poza tym - ból fizyczny jaki doznam przed smiercią. To zależy od sposobu umierania, ale i tak się boję.
Staram się o tym nie myśleć...
Nikt nie wie co jest po śmierci i to jest ta wielka tajemnica. Inny twierdzą, że człowiek umarł i już go nie ma i nie będzie. Inni, że umarł ciałem, a duszą jest z nami. Tak naprawdę dla mnie śmierć, jest początkiem życia wiecznego. Nie wiem gdzie wtedy będę. Może na tym świecie jako dusza, albo gdzieś indziej. A może śmierć jest czymś podobnym, do wiecznego snu. Człowiek zasypia i już nigdy się nie obudzi. Też może tak być.
nco myslicie o śmierci?boicie się jej?
co po niej jest według was? czy ludzie gdzies tam w górze sie spotykają ze sobą? czy tam w ogole cos istnieje?czy oni patrza na nas z góry?
1. Śmierć to dla jedych początek wiecznej radości, dla innych męk i cierpienia za grzechy na ziemi.
2. Nie boję się samego faktu, że umrę a tego co mnie czeka po niej i czy np. gdy będę już leżała w trumnie, zostanie mi świadomość co ze mną robią itd.
3. Po śmierci ciało się rozkłada, zjedzą nas robaki, za 100 lat nikt nie będzie wiedział o naszym istnieniu. Co się stanie ze świadomością, to się okaże.
4. Tak spotkają, ale ponoć nawet jakby przed nami stał ktoś bliski byśmy go nie poznali - nie pamiętam gdzie to wyczytałam.
5. No jasne, że istnieje.
6. Patrzą, patrzą. ;)
_________________ Legenda o smoku uczy, iż nie należy zaspokajać głodu byle baranem...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
