Religia Słowian - to religia henoteistyczna, która jest określeniem wierzeń i praktyk kultu Słowian w okresie przed chrystianizacją.
Koncepcje Wiary
Człowiek
Człowiek jest istotą wyjątkową, posiadającą nieśmiertelną duszę i świadomość. Człowiek jako część Boga ma realny wpływ na pewną część rzeczywistości, otaczającego go świata. Może poprzez prace zmieniać siebie i swoje otoczenie oraz do pewnego stopnia wyjednywać u Bogów zmianę kształtów ścieżek zdarzeń przy czym musi szanować prawa natury.
Człowiek dąży do zaspokojenia własnej i ogólnej potrzeby szczęścia, które jest dla człowieka jedynym, prawdziwym motorem rozwoju i celem życia. Szczęście rozumiane jako element dobra, przetrwania i rozwoju osiągane jest w procesie przekształcania otoczenia i samego siebie (zrównoważonego rozwoju zgodnego z naturą i jej prawami) z uwzględnieniem nadrzędności szczęścia ogólnego - eudajmonii.
Bóg
W Religii Słowian istnieje jeden główny Bóg. Utożsamiając go ze metawszechświatem jest on zazwyczaj Bogiem bezosobowym lub nie podlegającym w pełni ludzkiemu poznaniu. Jest on całym światem, absolutem i nieskończonością zawierającą w sobie wszystko inne.
Pozostali pomniejsi bogowie są zaś wyłącznie przedstawicielami pewnych jego przejawów.
Bogiem absolutnym w Religii Słowian jest Świętowit, którego ostatni ośrodek kultu znaleziono na wyspie Rugia. Był on tak nazywany przez dzisiejszych Polaków i innych Słowian, mógł on być również tożsamy z rosyjskim Perunem i białoruskim Jaryło.
Inni bogowie słowiańscy:
Perun (Jaryło) - był on Bogiem jasnego nieba, a przede wszystkim nadzorował porządek życia i funkcjonowania nieba i ziemi. Czczono go też prawdopodobnie jako opiekuna plemienia, który wspólnocie zapewniał dobrobyt. Słowianie wyobrażali go sobie jako piorunowładcę. Bizantyjski historyk prokopiusz z Cezarei pisał o Słowianach: "uważają oni, że jeden tylko bóg, twórca błyskawicy, jest panem całego świata” co utożsamia go z zachodniosłowiańskim Świętowitem.
Weles - Słowianie uważali go za boga zaświatów, magii, przysięgi oraz opiekuna bydła. Dzisiejsi Serbowie czy Słoweńcy przedstawiali go w postaci posągu o trzech głowach symbolizujących władzę nad trzema światami: niebem, ziemią i podziemiem.
Radegast (Swaróg, Swarożyc, Radogost, Dadźbóg) - Słowianie wyobrażali go sobie jako światło, byli łączeni także ze słońcem. Zwany w Rosji Dadźbogiem był bogiem ognia domowego i ofiarnego. Stosunek Słowian do ognia miał polegać na czci, bojaźni i przywiązaniu.
Mokosz - Jedyne bóstwo kobiece, które wchodziło w poczet bóstw słowiańskich. Zapewniała ona płodność, urodzaj i powodzenie materialne. Boginię kojarzoną z wilgotną, urodzajna ziemią.
Świat
Istnieje Metawszechświat - nieskończony, nieograniczony i wieczny, zawierający w sobie wszystko co znane i nieznane człowiekowi, w tym wszystkie możliwe, potencjalne wszechświaty; zbiór wszelkich możliwych wszechświatów. Jest jedynym, samowystarczalnym i samoistnym bytem absolutnym. Nic nie istnieje poza Metawszechświatem i nic nie może wyjść poza jego obszar.
Posąg "Światowid ze Zbrucza" jako ikonograficzny zapis najlepiej obrazuje, złożoność otaczającego nas świata. W jednym ze swych symbolicznych przekazów doskonale wręcz ukazuje, że po za naszą płaszczyzną (zarówno "nad" jak i "pod") istnieją także inne m.in. statyczne niebo i ziemia oraz kilka kosmicznych poziomów tzw. sfer niebieskich (światów astralnych, zaświatów).
Śmierć
Śmierć jest kresem istnienia w dotychczasowej postaci, progiem za którym zaczyna się nieznane - za który wiedza ludzka obecnego świata, sięga w bardzo ograniczonym zakresie. Ostatecznym celem wędrówki wel zmarłych jest zazwyczaj święta kraina wiecznej pamięci o nich: Nawia/Wyraj.
Niektóre wiary starosłowiańskie uznawały reinkarnację, gdzie bóg Weles miał decydować o losie zmarłych. Reinkarnacja rózniła się jednak troche od hinduskiej. Przejawiała się wiarą w to, że dusza odradza się w obrębie swojego rodu, jeśli to było możliwe, lub wśród plemion słowiańskich.
Zasady Moralne
Istnieje główna zasada. Wszystko jest dozwolone, pod warunkiem, że nie szkodzi się innym (z zastrzeżeniem nadrzędności wspólnoty społecznej).
"Światowid ze Zbrucza" jak wykazały badania naukowe zawiera sobie pozycję jednostki ludzkiej w otaczającym ją świecie. Bóg wymaga przestrzegania praw przyrody i praw ładu społecznego. Wymaga tego od nas dla naszego własnego dobra. Nasz Bóg zabrania nam kradzieży i zabójstw, gwałtów i rabunków. Nakazuje poszanowanie dla związków międzyludzkich, które organizują społeczeństwo - od rodziny po państwo. Nakazuje nam bronić Przyrody, która jest Jego świętym tworem.
Święta
Jare
Święto obchodzone 21 marca. Dla Rodzimowierców słowiańskich święto poświecone szczególnie Matce Ziemi obchodzone. Towarzyszące mu obrzędy magiczne miały wnieść do domostw energię i radość życia oraz zapewnić dobry urodzaj i powodzenie na cały rozpoczynający się wiosną rok. Najbardziej powszechnym i znanym zwyczajem było (symbolizujące przepędzenie zimy) topienie lub spalenie słomianej kukły, zwanej Marzanną.
Po rytualnym symbolicznym przepędzeniu zimy, przychodziła kolej na powitanie i przyjęcie wiosny. Na wzgórzach mężczyźni rozpalali ogniska mające dodatkowo przyspieszyć oczekiwane przyjście wiosny i słonecznych dni. Młodzi wyruszali na łąki i do lasu w poszukiwaniu wierzbowych i leszczynowych witek pokrytych pąkami bazi z których następnie "budowali" wiechy. Sprzątano i wietrzono całe domostwa oraz tzw. obejście, prano i szykowano świeże odzienie, pieczono placki a szczególnie wiosenne kołacze. Najważniejsze było jednak malowanie jajek - prasłowiański symbol życia, płodności i magicznej siły witalnej. Pisanka była bowiem szczególnym elementem magicznych obrzędów mogących zapewnić zdrowie i dorodność nie tylko domownikom ale i zwierzętom gospodarczym – w tym celu zwykło się nimi pocierać chore miejsca lub toczyć po grzbietach zwierząt.
Święto obchodzone 21-22 czerwca. Sobótka to jedna z najdawniejszych uroczystości obchodzonych w czasie przesilenia letniego na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, germańskie i celtyckie. Sobótka, Święto Kupały, Noc Świętojańska - wszystkie te nazwy opisują jedno święto. Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości, miłości i magii. "Dzień Kupały - najdłuższy w roku, noc Kupały - najkrótsza, były jednym ciągiem wesela, śpiewu, skoków i obrzędów." - pisał Józef Ignacy Kraszewski w "Starej Baśni".
Obecnie jako rodzime święto zakochanych Noc Świętojańska stanowi alternatywę dla zachodnich Walentynek.
Święto Plonów
Świeto obchodzone w pierwszy dzień jesieni, powszechnie znane jako dożynki. Święto poświęcone tegorocznym zbiorom zbóż w czasie którego dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze lepsze w przyszłym roku.
Święto Godowe
Święto przypadające na 21-22 grudnia. znane było również pod nazwą Zimowego Staniasłońca i trwać mogło nawet kilka dni. Przez Słowiańskich Rodzimowierców (zarówno w przeszłości jak i obecnie) uznawane jest za początek nie tylko nowego roku słonecznego ale też liturgicznego oraz wegetacyjnego. Zwycięstwo światła nad ciemnością symbolizuje moment, w którym zaczyna przybywać najkrótszego (jak dotąd) dnia w roku, a najdłuższej nocy ubywać. Przynosząc ludziom nadzieję, napawając radością i optymizmem, Swaróg - Słońce znów zaczyna odzyskiwać panowanie nad światem… Stary cykl się zamyka - odchodzi stary rok, nowy - rozpoczyna.
U Słowian przesilenie zimowe poświęcone było także duszom zmarłych przodków. By dusze zmarłych mogły się ogrzać palono na cmentarzach ogniska i organizowano rytualne uczty (z którymi w późniejszym okresie przeniesiono się do domostw).
Innym zwyczajem była kultywowana szczególnie w południowej Polsce (na Podhalu, Pogórzu, Ziemi Sądeckiej i Krakowskiej oraz ponownie na Śląsku) tzw. Podłaźniczka – udekorowana gałąź jodły, świerku lub sosny wieszana pod sufitem. Powszechne było też ścielenie słomy lub siana pod nakryciem stołu. Wszystko to czyniono dla zapewnienia przyszłorocznego urodzaju. Na przełomie XVIII i XIX wieku tradycję dekorowania snopa żyta niemal całkowicie zastąpił przybyły z Niemczech zwyczaj dekorowania choinki.
Dziady
Dziady to święto szczególne. W ten magiczny czas, gdy świat żywych i martwych dzieli szczególnie cienka granica, staramy się zapewnić duchom przodków strawę i napitek, a przede wszystkim ciepło ognisk. Podczas tej wyjątkowej nocy, to właśnie żywi oddać mogą największą przysługę zagubionym duszom - wskazać drogę do Nawii. Święto przypomina, że jedni i drudzy istnieją w wiecznym, nieskończonym i nieograniczonym Bogu
Kult zmarłych istniał zawsze, wiara w życie pośmiertne jest rówieśnicą ludzkości. To więcej niż wiara, to przeświadczenie, wrodzony instynkt. Święto Zmarłych czyli dzień poświecony ich pamięci obchodzony był przez ludy Słowiańskie kilka razy w roku, przy czym najważniejsze przypadało pierwotnie w okresie kwietniowym.
Inne
Święty Gaj
Miejsce kultu dawnych Słowian. Miejsce kontemplacji, spotkania z czyms wewnętrznym, duchowym, niesamowitym, czasem miejsce modlitwy, odpoczynku, nabierania sił.
Medytacje
Medytacje są główną formą modlitwy Słowian. Słowianie przed chrystianizacją najczęściej udawali się w tym celu do Świętych Gajów, by przy kontakcie z przyrodą poddawać tym praktykom.
Medytacje słowiańskie podobnie jak w religiach wschodu opierały się na samodoskonaleniu i afirmacjach.
W wierzeniach słowiańskich zachował się także mit o stworzeniu świata, oraz szeroka demonologia.
Źródło: www.rkp.w.activ.pl
Zaprawdę piękna kultura.
Co wy sądzicie o wierze słowiańskiej ogólnie przedstawionej?
Czy jesteście dumni czy jest wam wstyd z wiary naszych przodków?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
